انتخاب هسته ترانسفورماتور مربوط به ولتاژ است، در حالی که انتخاب هادی ترانسفورماتور به جریان مربوط می شود، یعنی ضخامت هادی ارتباط مستقیمی با تولید گرما دارد. به عبارت دیگر ظرفیت ترانسفورماتور فقط مربوط به تولید حرارت است. برای ترانسفورماتور طراحی شده، اگر در محیطی با اتلاف حرارت ضعیف کار کند، اگر 1000 کیلو ولت آمپر باشد، اگر ظرفیت اتلاف گرما افزایش یابد، ممکن است در 1250 کیلو ولت آمپر کار کند. علاوه بر این، ظرفیت اسمی ترانسفورماتور نیز با افزایش دمای مجاز مرتبط است. به عنوان مثال، اگر ترانسفورماتور 1000KVA مجاز باشد 100K افزایش دما داشته باشد و اگر در شرایط خاص اجازه داده شود تا 120K کار کند، ظرفیت آن بیش از 1000KVA است. همچنین مشاهده می شود که در صورت بهبود شرایط اتلاف حرارت ترانسفورماتور می توان ظرفیت اسمی آن را افزایش داد. برعکس، برای مبدل های فرکانس با ظرفیت یکسان، می توان حجم کابینت ترانسفورماتور را کاهش داد.